Tentoonstelling 'Henk Krist - schilderijen' in Hannemahuis
Clowns, trommelaars, trompettisten, pianostemmers, sanatoriumpatiënten en circusfiguren bevolken de levendige wereld van schilder-muzikant Henk Krist. Hun primitieve en bijna onhandig neergezette portretten laten de kijker vaak glimlachen. Ze doen in al hun droefheid soms denken aan het gedicht ?Toch is er een God? van Gerard Reve, een van Krist zijn favoriete schrijvers: ?Vroeger ben ik diep gezonken, / want ik had te veel gedronken. / Ik dronk alsmaar zware wijn, / want ik wilde vrolijk zijn. (?) Ik was radeloos en wist me geen raad; / ik voelde me ernstig bezwijken, vroeg of laat. / Hallelujah, / nix aan de handa!"
Die even nuchtere als ontwapenende Reve-regels zijn ook karakteristiek voor de ironie, zo niet het tragikomische in het werk van Henk Krist, bij voorbeeld daar waar het portret van een kleurige en vrolijke, ja, ja, een vrolijk ogende accordeonist wordt voorzien van de titel ?een fries speelt geen piano?.
Een van de meest essentiële vragen in het werk van Henk Krist luidt: Wat te doen hier op aarde? In feite een metafysische vraag. Alles staat in het teken van zingeving. In het aangezicht van de dood en het verval laat de Krist-mens zich vaak zien als een wanhopig, hulpeloos en soms bijna stumperig personage. In de grootse en overweldigende ruimte van het noordelijke landschap is hij niet meer dan een broodkruimel op de rok van het universum.
