Tentoonstelling 'Jan Cremer - Unseen eye' in Museum de Fundatie
Een ruime selectie foto’s, gemaakt van midden jaren ’60 tot begin jaren ’80, geeft een onthullende kijk op de wereld van Jan Cremer.
Cremer wilde als kleine jongen al fotograaf worden. Zo kon hij in de voetsporen treden van zijn vroeg overleden vader, die als journalist de wereld rondreisde. Met nagelaten foto’s ging de jonge Cremer hem in zijn fantasie achterna. Pas na het succes van zijn bestseller Ik Jan Cremer in 1964 kon hij zijn eerste echte camera kopen. “In plaats van altijd en overal notities van te maken,” zegt Cremer, “leg ik alles op de gevoelige plaat vast. Ik fotografeer straatnamen, etalages, opschriften, reclameborden, uithangborden, aanplakbiljetten.” Daarnaast zijn er de schilderachtige onderwerpen: “Sommige straattaferelen of landschappen, details van afgebrokkelde muren, ruwe bergtoppen, woeste rivieren, eeuwige sneeuw, zijn in mijn oog regelrechte schilderijen. Als ik door de zoeker kijk, zie ik meteen het schilderij.” Voor Cremer bestaat er maar één sluitertijd, de kortste van 1/250 seconde: “Om dat korte moment gaat het voor mij in de fotografie, om dat éne onherroepelijke moment.”
