Tentoonstelling 'Lawine!!! - Oscar Peters' in Valkhof Museum
Waarom zou kunst niet grappig, spectaculair of zelfs een beetje gevaarlijk mogen zijn?
In de installatie die Oscar Peters (1981) speciaal voor de trappen van Museum Het Valkhof ontwierp, zit het allemaal. Bij binnenkomst wordt de bezoeker geconfronteerd met een lawine van rollende manen die op hem af komt. Zijn gevoel voor naderend onheil wordt onmiddellijk aangesproken en zijn adrenalinepeil schiet omhoog. Als hij er achter komt dat het de rondwentelende bollen niet lukt om van hun plek te komen, zakt zijn adrenalineniveau weer en moet hij constateren dat die draaiende manen vooral iets komisch hebben. De combinatie van vrolijkheid en dreiging is kenmerkend voor het werk van Oscar Peters.
Peters zoekt de grenzen van de kunst op. Hij maakt installaties die leven. Ze bewegen, maken geluid en gaan een rechtstreekse verbinding aan met het publiek. Hij wil met zijn installaties -zoals hij dat zelf noemt- ‘universele buikgevoelens’ oproepen die mensen onderling verbinden.
De maan bij uitstek roept zulke gevoelens op. Al zolang we bestaan heeft de maan een enorme aantrekkingskracht op ons. De oplichtende bol die elke avond weer aan de hemel verschijnt, is al eeuwenlang een bron van inspiratie voor kunstenaars. Ogenschijnlijk dichtbij maar toch onbereikbaar brengt de maan bij iedereen weer iets anders teweeg. Voor de een straalt ze vooral mysterie uit, anderen putten er troost uit, of projecteren er hun romantische verlangens op.
Bovenal oefent de maan ook letterlijk kracht uit op de aarde en alles en iedereen die zich daarop bevindt. De maan stabiliseert de stand van de aardas, waardoor extreme klimaatschommelingen achterwege blijven. Oneindig draait ze rond onze planeet, de getijden van de oceanen beheersend. Door deze krachten heeft de maan ook iets dreigends, en voelen we ons vaak ontzettend klein en nietig als we opkijken naar die stralende bol.
Maar Oscar Peters stelt: “juist dat wat jou als individu zo fenomenaal overstijgt, brengt je tot bezinning.”
