Tentoonstelling 'Performance Klub - Europalia Indonesia' in Stedelijk Museum voor Actuele Kunst
Tijdens het militaire regime van generaal Suharto (1967-‘98) maakten kunstenaars in het land gebruik van de straat, hun lichaam en experiment om hun politieke mening te uiten. Performancekunst werd de artistiek-activistische activiteit bij uitstek omdat ze overal kon plaatsvinden, weinig middelen vereiste en niet gebonden was aan medium of tijd. Na de democratisering bleven kunstenaars performances ontwikkelen om aan te tonen hoe actuele kunst koloniale machtsstructuren kan doorbreken en om de nieuwe sociale en artistieke realiteiten te onderzoeken. Vandaag kent Indonesië nog altijd een zeer levendige performance scene die zich – vanuit een sterk bewustzijn van de eigen cultuur en tradities – engageert in het eigentijdse leven met zijn globale, politieke problematieken, technologische groei en ecologische kwetsbaarheid.