Tentoonstelling 'Tegenvoeters - Cornelius Rogge & Pjotr Müller' in Stedelijk Museum Kampen
Müller (1947) werd in Amsterdam geboren. Hij studeerde enige tijd bouwkunde in Delft maar verruilde die studie in 1967 voor de opleiding tot beeldhouwer aan de Rietveld Academie in Amsterdam. Daarna studeerde hij nog een jaar aan de Accademia di Bella Arte e Liceo Artistico in Florence.
Cornelius Rogge (1932) is eveneens uit Amsterdam afkomstig. Van 1950 tot 1952 bezocht hij de voorloper van de Rietveld Academie: het Instituut voor kunstnijverheidsonderwijs. Daarna studeerde hij nog twee jaar aan de Rijksacademie voor beeldende kunsten in Amsterdam. Rogge ontpopte zich niet alleen als beeldhouwer, maar is tevens een installatiekunstenaar en tekenaar.
Rogge's werk verrast telkens weer door de diversiteit, inhoud en materiaalkeuze. Een minder bekende kant van Rogge wordt gevormd door zijn werken op papier. Toch blijkt ook uit die werken kwaliteit en visie. Een combinatie van tekenen en beeldhouwen maakt Rogge eigenlijk met zijn portretten in verchroomd staal: gebeeldhouwde portretten in een tweedimensionaal vlak. Rogge's portretten in chroom hebben een belangrijke functie in het reflecteren van diegene die ernaar kijkt. De kijker heeft een belangrijke inbreng in deze spiegelende afbeeldingen. Zo is elk portret anders geformeerd en drukt het verlangens en vervreemding uit. De beschouwer wordt er als het ware in gezogen en vindt zichzelf terug in een andere wereld die niet de zijne is. Op deze stalen gezichten spelen zich onderkoelde emoties af, die soms van heel ver weg lijken te komen. Juist deze werken zijn te zien op de expositie in Kampen.
Van Pjotr Müller zijn in het Stedelijk Museum Kampen kleine kunstinstallaties te zien. Dat hij een korte periode bouwkunde - in Delft - heeft gestudeerd, is door de jaren heen duidelijk van invloed geweest op zijn werk. Müllers kunstinstallaties zijn gebaseerd op een samenstelling van architectuur en autonome sculpturen. Bij deze installaties zijn de restruimtes, de ruimte tussen de 'gebouwen', een even belangrijk onderdeel van het werk als de sculpturen zelf. Door de beelden zo te plaatsen dat er een verdichting ontstaat, is het mogelijk een 'stad' te maken die geen straten kent, maar alleen pleinen.
