Nederlands Mijnmuseum

Wat een mooi en indrukwekkend museum. Geweldige enthousiaste gids, die heel veel weet te vertellen. Het geeft een heel goed beeld over het zware mijnwerk én het grote belang voor de limburgers én voor de economie van Nederland. Het museum is heel overzichtelijk, geeft ook een tijdsbeeld over de mijnjaren, hoe mensen leefden. Ook actieve dingen om te doen én te luisteren, films etc. En wat een mooie manier om de transformatie weer te geven op bovenste verdieping. Kortom, uitstekend allemaal!!!

In het voormalige warenhuis Kneepkens in Heerlen haalden de mijnwerkers vroeger hun spullen voor gezin en werk. Sunlight was de enige zeep die het kolenzwart uit de poriën én uit de kleding kon wegpoetsen. Ook de mijnkleding, de pungel (de typische geblokte theedoek) en andere benodigdheden voor het mijnwerkersgezin waren hier te koop. In 2022 werd dit pand omgetoverd tot het Nederlands Mijnmuseum waartoe ook de voormalige mijnschacht van de Oranje Nassaumijn behoort. Die schacht was al sinds 2005 opengesteld voor het publiek en het enige zichtbare overblijfsel van de mijnwerkerscultuur in deze voormalige oostelijke mijnstreek. Met het Mijnmuseum in het Kneepkenspand wordt recht gedaan aan de rijke, belangrijke, mooie en soms ook trieste geschiedenis van de kolenwinning in dit deel van Limburg. Verdeeld over vier verdiepingen zien we de geschiedenis van de mijn en vooral van het leven in en rond de mijnen vanaf beging vorige eeuw tot in 1974 de laatste toren omver werd geblazen. Voor mij als zoon uit een mijnwerkersfamilie van boven- en ondergronders een tour nostalgique. Dus heel veel herkende ik uiteraard. Ook op de tweede verdieping waar de gloriejaren van de mijnen en de invloed ervan op de lokale economie uit de doeken wordt gedaan. Op de derde verdieping aandacht voor het debacle na de mijnsluiting. De drugs die naar Heerlen kwamen. Overigens een erfenis van de Amerikaanse Vietnam soldaten die via Afcent in Brunssum in deze streken werden gestationeerd en hun drugs meenamen. Amerika wilde deze Vietnamveteranen met hun trauma’s liever niet terug in eigen land! Op de vierde verdieping aandacht voor hoe de mijnstreek, nu Parkstad geheten zich ontwikkeld heeft. Een lange weg die nog steeds niet helemaal afgelopen is. Dus Groningers: maak je borst maar nat!
Het nog jonge museum heeft een mooi vormgegeven concept. Tegelijk zie je dat het nog de nodige doorontwikkeling vraagt, met name als het gaat om de economische historie en de donkere jaren na de mijnsluiting. Maar het begin is in ieder geval veelbelovend. En zeker voor wie niet zo goed, of helemaal niet bekend is met het mijnwerkersverleden is dit Mijnmuseum een absolute aanrader.